26 Απριλίου 2021
Οι εκθέσεις ΔΕΤΡΟΠ, ΚΟΣΜΗΜΑ, FURNIDEC, MARMIN, UNIKID, INFACOMA, ΔΕΘ Σεπτεμβρίου και πόσες άλλες ακόμα διοργανώσεις στη Θεσσαλονίκη, είναι διοργανώσεις όπου ο ΕΟΜΜΕΧ συμμετείχε με δικό του περίπτερο και με τους δικούς του μικρομεσαίους εκθέτες ή με όποιους τέλος πάντων συγκέντρωναν τα απαιτούμενα για να μπορούν να μετέχουν στις εκδηλώσεις του Οργανισμού.
Και δώστου η αφεντιά μου από κοντά, χοροστατούντος Παπαγιαννόπουλου, κάθε τρεις και λίγο στο αρχηγείο μας, στο ξενοδοχείο City στην Κομνηνών στη Θεσσαλονίκη, να στήνουμε και να ξεστήνουμε στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ περίπτερα του ΕΟΜΜΕΧ, πάντα βέβαια με προσωπικό από εκεί. Ωραίες εποχές, όταν τις σκέπτομαι τώρα εκ χρονικής αποστάσεως, μιας και τότε το άγχος της έγκαιρης και άψογης παράδοσης, δεν με άφηνε να τις απολαμβάνω.
Αλλά εμάς σαν εταιρία, ο ΕΟΜΜΕΧ, μας ταξίδεψε και αλλού στην Ελλάδα. Επί 10 συναπτά έτη φτιάχναμε τα περίπτερά του στην έκθεση Χειροτεχνίας του ΕΟΜΜΕΧ, την περίφημη Παγκρήτια. Μια υπαίθρια, καλοκαιρινή έκθεση στην πλατεία 40 Μαρτύρων, όπου και εμείς όλοι μαρτυρούσαμε με 40 βαθμούς υπό σκιάν και τον ήλιο να λιώνει την άσφαλτο… ρίξαμε άφθονο ιδρώτα εκεί στα χώματα, ή μάλλον στην άσφαλτο του Ρεθύμνου.
Είχαμε όμως τη τύχη να γνωρίσουμε τους όμορφους ανθρώπους του ΕΟΜΜΕΧ στο εκεί παράρτημα, αλλά και τα όμορφα τού κρητικού ντάκου, την ασύγκριτη ντόπια γραβιέρα, τα πανέμορφα εστιατόρια στα γραφικά σοκάκια του Ρεθύμνου, τη δροσιά των νερών της Αργυρούπολης, και τόσα άλλα. Αργά το βράδυ βέβαια, όταν η δουλειά της ημέρας είχε τελειώσει, ο ήλιος είχε πέσει, αλλά και τα μάτια μας έκλειναν από την κούραση. Και έτσι πέρασαν 10 συναπτοί εκθεσιακοί Ρεθυμνιώτικοι Αύγουστοι. Ραντεβού που σημάδεψαν τη δική μας εκθεσιακή ιστορία σαν κατασκευαστική εκθεσιακή εταιρία.
Με αυτά και με κείνα, ο ΕΟΜΜΕΧ δεν μακροημέρευσε. Πάνω στην νεότητά του το 2012, ετών δηλαδή 35, διέκοψε την αυτοτελή λειτουργία του, κλείνοντας έτσι έναν σημαντικό κύκλο στην εκθεσιακή μας ιστορία. Ξεπερασμένος ίσως από τη νέα πολιτική τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα, την υποχώρηση του κρατισμού και τις πολιτικές μετεξελίξεις, αλλά και την εγγενή αδυναμία τέτοιου τύπου Οργανισμών να είναι όχι μόνον παραγωγικοί, αλλά και να βγάζουν τα έξοδά τους. Η εποχή του «Τσοβόλα δώστα όλα» μέσα στην οποία κυρίως άνθισε ο Οργανισμός, είχε οριστικά τελειώσει…
Δημήτρης Θεολογίτης
