Μαθήματα Εκθεσιακής Ιστορίας - Μέρος 18ο

13 Σεπτεμβρίου 2021

Από την εμπειρία που όλοι έχουμε, στην καθημερινότητα ισχύει αυτό το περίφημο, «ουδέν καλό αμιγές κακού» που στην περίπτωσή μας γίνεται, «ουδέν κακό αμιγές καλού». Και εξηγούμαι...

Δεν υπήρχε κάτι τόσο κακό στην εκθεσιακή μου εμπειρία στο μετρό Συντάγματος, που να δικαιολογεί και την υπερβολή μου, ό,τι όσα έζησα εκεί ήταν ιστορίες έρωτα και μίσους.

Όμως, αυτό το ξύπνημα στα άγρια χαράματα, όταν η είσοδός μας στην αίθουσα ξεκινούσε στις 2:30 το πρωί, αυτή η πίεση των ελάχιστων ωρών προετοιμασίας, η ευθύνη του να πρέπει να κρατήσεις στα χέρια σου την τύχη αυτών των ανθρώπων, που έπρεπε άμεσα να τακτοποιηθούν στα περίπτερά τους, αλλά και η ευθύνη απέναντι στον εργοδότη - οργανωτή, ήταν πραγματικά ένα πολύ-πολύ μεγάλο φορτίο. Θα μου πείτε, όταν αυτό γίνεται επαναληπτικά τόσες φορές, εξακολουθεί να είναι τόσο βαρύ; Σας πληροφορώ ότι για μένα ήταν ακριβώς το ίδιο, όπως την πρώτη μου φορά. H ίδια πίεση, το ίδιο βάρος ευθύνης.

Είμαι σίγουρος ότι όλοι οι κατασκευαστές περιπτέρων την ίδια αίσθηση έχουν, όταν προετοιμάζουν ένα περίπτερο για να το παραδώσουν έτοιμο στον εκθέτη, καλύπτοντας κάθε πιθανή ή απίθανη έλλειψη που θα μπορούσε να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή. Δηλαδή, από το πρώτο δευτερόλεπτο του στησίματος μέχρι και το ύστατο, πριν το "σφύριγμα" της έναρξης της έκθεσης.

Πάντως, είμαι πεπεισμένος μετά από τόσες εκθεσιακές εμπειρίες στη ζωή μου, ότι υπάρχει και ο Θεός των εκθέσεων, κάτι σαν μια "αόρατος χείρ", ή  ένας προστάτης Άγιος, ο... Άγιος Εκθ-αίσιος, που φροντίζει για την αίσια έκβαση των κατασκευών και όλων των άλλων ιδιαιτεροτήτων των εκθέσεων…

Αλλά αρκετά με τα μεταφυσικά! Η έκθεση ξεκινά να είναι εξ’ ορισμού φυσική, αλλά καταλήγει... υπερφυσική, μιας και οι απαιτήσεις της είναι αρκετές φορές υπεράνω των ανθρωπίνων δυνάμεων!

Πόσοι και πόσοι εκθέτες δεν πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια από τη μικρή αυτή αίθουσα; Πολλοί επένδυσαν πολλά περισσότερα από αυτά που θα μπορούσε να τους προσφέρει ο συγκεκριμένος χώρος. Άλλοι, πάλι, τη χρησιμοποίησαν σαν εφαλτήριο για να κάνουν επαγγελματικά ένα βήμα παραπάνω, ανοίγοντας, παραδείγματος χάριν, ένα κατάστημα λιανικής, για να σταματήσει αυτό το συνεχές και ανελέητο κυνηγητό των εκθέσεων. Άλλοι, πηγαίνοντας για το μεροκάματο, συντηρήθηκαν επαγγελματικά για κάποιο διάστημα, περιμένοντας ίσως μια καλύτερη ευκαιρία στο μέλλον.

Πάντως, η αίθουσα έχει περάσει μεγάλες πιένες, όταν οι διάδρομοι των 2 μέτρων πλάτος, έσφυζαν από κόσμο και επισκέπτες, κάνοντας τους εκθέτες να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση και τους οργανωτές να τρέχουν κατά συρροήν στις κληρώσεις για την ενοικίαση της αίθουσας. Σε κάτι δε τριήμερα, παραμονές Χριστουγέννων, παραμονές Πρωτοχρονιάς, Μεγάλης Εβδομάδας κ.λπ., εντός της αιθούσης υπήρχε έντονο κυκλοφοριακό. Ατμόσφαιρα πανηγυρική!

Αλλά έχει κι ο καιρός γυρίσματα! Μετά από μία περίοδο διόρθωσης που ακολούθησε τη χρυσή της εποχή, με σκαμπανεβάσματα και με τους εκθέτες όλο και περισσότερο να καταλήγουν μετά το πέρας του τριημέρου έχοντας ταμείο, ήρθε και το ναδίρ του τίποτα. Η covid εποχή.

Έτσι, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας όλοι, κατασκευαστές, εκθέτες και οργανωτές και για 2 περίπου χρόνια δε σημαδεύουμε ημερομηνίες τριημέρων, αλλά ημερομηνίες όπου πιθανόν θα άνοιγε ο περίφημος ΚΑΔ των εκθεσιακών δραστηριοτήτων. Σημειωτέον ότι είναι ίσως και ο τελευταίος ΚΑΔ  που άνοιξε και ήδη μετράμε από 1η Σεπτεμβρίου, τις πρώτες ημέρες δυνατότητας λειτουργίας εκθέσεων.

Όσο για την αίθουσα του μετρό στο Σύνταγμα, αυτή στρατεύτηκε στον αντί - covid αγώνα, λειτουργώντας εδώ και μήνες σαν Κέντρο διενέργειας rapid τεστ.

Μια περίεργη αίσθηση λύπης, κατήφειας αλλά και νοσταλγίας με καταλαμβάνει τώρα, όταν περνάω από μπροστά, ανεβαίνοντας τις κυλιόμενες, ρίχνοντας κλεφτές ματιές, μήπως και δω να προβάλλει ο Άγιος και ξεκινήσει το εκθεσιακό τραίνο να σταθμεύει και πάλι στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων στο Σύνταγμα!

Δημήτρης Θεολογίτης

Βρείτε εδώ την πλήρη ατζέντα με όλες τις εκθέσεις που θα πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα!